Raymond Spier (1956)

‘Er moet een ziel in zitten’

Raymond groeide op Den Haag. ‘Waarvan een paar jaar acht hoog, knudde. Gelukkig wel met een mooi uitzicht op het Zuiderpark. In mijn kamertje zat ik van alles te maken en te doen. Wat ik maar tegen kwam aan materialen, het slingerde mijn fantasie aan. Op school waren handvaardigheid en tekenen duidelijk de vakken waarin ik het beste was. Mijn eerste geld verdiende ik met houten plantenbakken, bekleed met papier-maché. Maffe dingen, maar de mensen vonden het leuk.’

Op zijn achttiende betrok Raymond zijn eerste atelier. ‘Met een huisje en een tuintje. Ik moest weg uit die flat. Mensen ontmoeten, kunstenaars ontmoeten ook. Iemand tipte mij over de Beeldende Kunstenaars Regeling in die jaren. In ruil voor kunstwerken kreeg je van de gemeente een uitkering. Na twee maanden tussen weinig productieve kunstenaars wist ik, die BKR is niks voor mij. Dan maar geen vast inkomen. Inmiddels was ik met plaatmateriaal begonnen, maakte er constructies uit. Ik werd er ijzersterk van in mijn handen. Ik stapte over op koperplaat, dat roest niet en is niet magnetisch. Deed intussen wat spoedcursussen, waaronder lassen. Ik ben niet zo van de diploma’s, dat zegt niks over je vaardigheden, vind ik.’

‘Brons vind ik magischer, spectaculairder ook. En het heeft een eeuwigheidswaarde’

‘Een vriendin vroeg mij: waarom ga je geen brons gieten? In Scheveningen had kunstenares Ingrid Rollema, die eenvoudig begonnen was met ovens te bouwen, inmiddels haar eigen bronsgieterij. Daar leerde ik alles: het invormen, uitstoken, gieten, afwerken en patineren. Het gaat mij om de techniek, de basis. Als je begrijpt hoe het werkt, kun je er mee aan de slag. Rubbermallen maken bijvoorbeeld, daar was toen nog weinig informatie over. Ik ging ermee experimenteren. Je moet het ambacht beheersen om een werkstuk volledig zelf te kunnen produceren.’

‘Vloeibaar brons beheersen en in detail vormen tot een eigen ontwerp, dáár de grenzen in opzoeken, dat is een uitdaging’

Inmiddels werkte Raymond ook in glas, fusen, glas-in-lood en blaast zelf glas, maar brons blijft een grote liefde. ‘Brons vind ik magischer, spectaculairder en het heeft een eeuwigheidswaarde. Vloeibaar brons beheersen en in detail vormen tot een eigen ontwerp, dáár de grenzen in opzoeken, dat is een uitdaging.’ Hij strijkt neer in het van origine kunstenaarsdorp Rijsoord en start in een behoorlijk groot bedrijfspand zijn Studio Lemarez met atelier en bronsgieterij. Hij maakt er sculpturen, maar ook verlichtingsobjecten en deurbeslag. Alles vanuit zijn fascinatie voor organische vormen en structuren. De laatste jaren verdiept hij zich samen met zoon Marvin nader in meubeldesign. ‘Tafels vooral. Wanneer ik een tafel zie, kijk ik eerst naar de constructie. Die kan beter, zie ik dan. Wij besloten naar ónze maatstaven unieke exemplaren te gaan maken. Wat die maatstaven zijn? Ambachtelijk vakmanschap, geen concessies aan materiaal en kwaliteit en… er moet een ziel in zitten!’

Met Raymond Spier hebben wij van Friends of Art er een kunstenaar van statuur bij gekregen, die het aanbod verrijkt met zijn bronzen sculpturen en unieke uitgaven van ArtWork-tafels, vazen en lichtobjecten.